Docwerkers in Antwerpen, een collectief filmmakers dat films maakt over duurzaamheid, mensenrechten en sociale gerechtigheid, brengen een ode aan Joris Ivens. Ze nodigden illustrator Lucile Van Laecken uit om in juli een werk te komen maken op het raam van hun kantoor in Antwerpen Noord. Docwerkers schrijven daarover: 'Ze ging aan de slag met de cover van Joris Ivens' biografie 'The Camera and I'.
Vanaf 10 juli tot 20 november is in Museum De Wieger in Deurne en in Museum888 in Drachten de expositie 'Vrouwenpalet. 1900-1950 haar kunst, haar verhaal' te zien, met 100 kunstwerken van vierentwintig vooruitstrevende vrouwelijke kunstenaars . Onder hen Anneke van der Feer met de poster van Ivens'film Philips radio (1931) uit het Joris Ivens Archief. Aan de hand van de werken is te zien hoe vrouwelijke kunstenaars zich toelegden op moderne stromingen, zoals het expressionisme, kubisme, sociaal realisme, nieuwe zakelijkheid en abstract expressionisme. Daarnaast is er aandacht voor hun verhaal. Naar voren komt hoe deze vrouwen de durf hadden om zich te onderscheiden, hoe ze zich staande moesten houden in een door mannen gedomineerde kunstwereld en voor welke moeilijke keuzes zij kwamen te staan. De tentoonstelling past in een al langer durende trend om aandacht te besteden aan vrouwenlijke kunstenaars, die te lang genegeerde zijn gebleven.
In een artikel in Museumtijdschrift over de expositie legt Kees Keijer uit dat bij de meeste van hen kunst voorop stond en daarmee een traditioneel huwelijksleven onmogelijk was. Tot 1957 waren vrouwen voor de wet 'handelingsonbekwaam'en konden bijv. geen bankrekening openen of grote uitgaven doen zonder tussenkomst van de echtgenoot. Desondanks kozen zeven van de 24 kunstenaars er voor niet te trouwen, zoals Anneke van der Feer. Acht van hen scheidden.
Zie voor het levensverhaal en de kunst van Anneke van der Feer met meer dan 100 van haar werken: AnnekevanderFeerlinkboek
Zie voor meer informatie en programma van activiteiten van de dubbelexpositie: Vrouwenpalet
Hieronder een pagina uit het Museumtijdschrift over de expositie en Anneke van der Feer en Nola Hatterman..
Onlangs reisde een inwoner van Montpellier 1200 kilometer naar het Joris Ivens Archief in Nijmegen om zijn biologische vader te zoeken. Er zijn vele redenen waarom mensen de collectie consulteren, maar dit is wel een heel bijzondere aanleding en een zeer persoonlijke. Hij wilde zijn vader zien, die hij nooit heeft ontmoet of gekend, in een film van Joris Ivens uit 1951: De Vrede zal overwinnen.
Het Belgisch nationaal filmarchief Cinematek vertoont op 5 en 12 juli enkele zwijgende films van Joris Ivens: De Wigman (1912), Branding (1929) en Zuiderzee (1930). Het Ivensprogramma is onderdeel van de reeks 'Anthologie van de zwijgende film', waarin gedurende het gehele jaar parels van de zwijgende films worden vertoond, van o.a. Sjöström, Machin, Dovzhenko, l'Herbier, Renoir, Sedgwick, Keaton, Tissé, Perret, Ejzenstejn, Ozu en anderen.
Op 13 mei stelde Astrid Joosten als presentator van de kennisquiz '2 voor 12' aan de twee kandidaten de vraag: 'wie is deze cineast?' Voorafgaand werden filmpjes en foto's getoond van het Filmfestival van Venetië, waar de 89-jarige Nederlandse cineast een Gouden Leeuw ontving voor zijn gehele oeuvre. Hij was controversieel, want maakte propagandafilms voor communistische dictaturen en kwam in conflict met de Nederlandse regering nadat hij de onafhankelijkheidsbeweging in voormalig Nederlands-Indië ondersteunde. HIj sloot zijn loopbaan in 1988 af met Het verhaal van de wind. Kandidaat Adriaan Gijsbrechts had inmiddels genoeg informatie om de vraag correct te beantwoorden: 'Joris Ivens'. Hij vervolgde: 'Als je uit Nijmegen komt dan moet je dat weten!'.
Joris Ivens ontvangt de Gouden Leeuw voor zijn gehele oeuvre, uit handen van Gina Lollobridgida, Filmfestival Venetië, 1988.
Waarom heeft Nederland zoveel uitstekende schilders en documentaire filmmakers voortgebracht? De Duitse filmhistoricus Thomas Tode probeert in een nieuw artikel - in navolging van anderen - een antwoord te geven op die vraag. Volgens hem liep Joris Ivens voorop in de weergave van natuurelementen, zoals het befaamde Nederlandse licht, de wind of water in al zijn gedaantes: rivieren, regen, wolken. Het begon al vroeg in zijn loopbaan met Études des mouvements à Paris (1927), De brug (1928), Branding (1929), Regen (1929), Wij bouwen (1929), Zuiderzeewerken (1930), Nieuwe gronden (1933) en zou voortdurend terugkeren tot aan het einde van zijn loopbaan in Pour le mistral (1965) en Une Histoire de vent (1988). Zoals zijn voorgangers in de Nederlandse kunst al in de 17e eeuw deden.
Nietsvermoedend ging Ronald Grahmbeek met een schilderij naar de opnamedag van het TV-programma Tussen Kunst en Kitsch. Op het doek een leuk portret van zijn vader uit 1927, als 1-jarige. Uit de overlevering wist hij dat het schilderij gemaakt was door een schilderes uit Amsterdam, maar haar naam kende hij niet. Het doek was gemaakt als dank voor het gratis verkrijgen van kolen door zijn opa, een kolenhandelaar met een goed hart in de Warmoesstraat, destijds een armoedig en vervallen deel van de stad. Het schilderij blijkt door Anneke (Anna) van der Feer te zijn geschilderd.
Lees meer: Schilderij van Anneke van der Feer duikt op bij TV-programma Tussen Kunst & Kitsch
Kunstenares Anneke van der Feer (1902- 1956) ontwierp het affiche bij Ivens' film Philips Radio, dat werd uitgeroepen tot mooiste Nederlandse filmaffiche aller tijden. De blonde Friezin is wel de grote liefde in Ivens'leven genoemd. In het Ivens archief bevinden zich brieven die aantonen dat hun liefde tot het einde van haar leven duurde. André Stufkens deed onderzoek en schreef het eerste overzicht van haar leven en werk, dat op de Ivens website in boekvorm te lezen is: https://ivens.nl/boeken/533-anneke-van-der-feer
