De European Film Academy (EFA, de Europese tegenhanger van de OSCAR organisatie in de VS) heeft Joris Ivens, De brug (1928) en de hefbrug in Rotterdam opgenomen in de Treasures of European Film Culture. Het is voor het eerst dat een Nederlandse filmmaker en locatie worden opgenomen in een lijst van inmiddels 49 Europese locaties in 24 landen, die van uitzonderlijk belang zijn voor de Europese filmcultuur.
Tot die locaties behoren bijvoorbeeld de grote trappen in Odessa uit Eisensteins’ Pantserkruizer Potemkin(1925), de Trevi Fontein in Rome (La Dolce Vita, 1960) en de Notting Hill Bookshop (Notting Hill, 1999) in Londen. Deze locaties verdienen behouden te blijven en beschermd voor nu en de komende generaties, aldus de EFA.
Zie: https://www.europeanfilmacademy.org/activity/koningshaven-bridge-rotterdam-netherlands/
Met De brug bevrijdde Joris Ivens de filmcamera, omdat hij zonder een vaststaande driepoot en zonder script, spontaan, klimmend en halsbrekende toeren uithalend een ‘dood ding’ filmisch tot leven bracht op het beeldscherm. De hefbrug was eind 1927 geopend en binnen enkele weken begon Ivens al met de filmopnames met een Kinamo handcamera. De baanbrekende film presenteerde een nieuw, modern beeld van Nederland, niet meer van de molens en de Volendammer pofbroeken. De korte film veroverde snel de avant-garde bioscopen in Europa. Ivens werd daarmee wereldwijd een van de pioniers van een nieuwe filmtaal. Hij ontdekte zelf tijdens de opnames en de montage het ritme van de film, de werking van richtingen en bewegingen, en noemde het ‘mijn Mondriaan’, een spel en evenwicht van tegendelen. Ook verwonderde hij zich hoe de waarnemingspsychologie werkt: je kunt met film een wereld op zich creëren. Niemand had door dat De brug weliswaar realistisch oogt, maar in feite surrealistisch is. Het eenvoudige gegeven: een stoomtrein vanuit het zuiden komt aanrijden, moet stoppen voor de hefbrug om boten door te laten en kan pas na sluiting van de brug weer vrolijk verder, lijkt logisch. ‘Maar er bestaat ook nog zoiets als een dienstregeling’, zo merkte het blad van de NS-machinisten nuchter op. Voor Ivens was het resultaat van wezenlijk belang aan het begin van zijn filmloopbaan. Vanaf dat moment wist hij dat hij met filmkunst een eigen werkelijkheid kon scheppen.Joris Ivens (Nijmegen 1898-Parijs 1989) groeide op in het gezin van fotohandelaar Kees Ivens en zijn grootvader, de fotograaf Wilhelm Ivens. In drie generaties Ivens is de voor Nederland unieke, organische overgang van fotografie (de kunst van de 19e eeuw) naar de filmkunst (de kunst van de 20e eeuw) zichtbaar.
Sinds 1997 is in Nijmegen het Joris Ivens Archief ondergebracht dat beheerd wordt door de Europese Stichting Joris Ivens in het Regionaal Archief Nijmegen.
Onderscheidingen Joris Ivens
1955 Ivens ontvangt de Wereld Vredesprijs in Helsinki.
1957 Wint een Gouden Palm op het filmfestival van Cannes en een Golden Gate Award in
San Francisco met de film La Seine a rencontré Paris (De Seine ontmoet Parijs).
1966 Zilveren Leeuw op filmfestival van Venetië voor Pour le Mistral
1967 Ontvangt de Internationale Lenin Prijs voor Wetenschap en Cultuur in Moskou.
1978 Het Royal College of Art in Londen verleent Ivens een ere-doctoraat.
1984 Wordt benoemd tot Commandeur van de Legion d`Honeur (Franse ridderorde) door
de Franse president Mitterand.
1985 Ontvangt Het Gouden Kalf (Hoofdprijs op het Nederlands Film Festival in Utrecht)
uitgereikt door minister Brinkman.
Wordt geridderd tot Groot Officier van de Republiek Italië.
Ontvangt de gouden medaille voor "grote verdiensten voor de Schone Kunsten" van de
Spaanse koning Juan Carlos.
1987 Ontvangt de "Che Guevarra Prijs" in Cuba.
1988 Krijgt uit handen van Gina Lolobrigida de Gouden Leeuw voor zijn gehele oeuvre op
het internationale filmfestival van Venetië.
Wordt door burgemeester Ien Dales benoemd tot ereburger van zijn geboortestad
Nijmegen.
1989 Wordt tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw gedecoreerd door koningin
Beatrix.
Sterft in Parijs op 28 Juni.
Marceline Loridan-Ivens (zijn vrouw) wint een Felix ("de Europese Oscar") voor Ivens`
complete oeuvre en in het bijzonder voor de laatste film die ze samen maakten Une
Histoire de Vent (Het verhaal van de wind).