Henri Pieck, affiche expositie waagebouw, 1917. inkt en krijt op papier.
De erfgenamen van Henri Pieck (1895-1972) hebben een uniek handgeschilderd affiche geschonken, dat deze begaafde kunstenaar geschilderd heeft voor een expositie in 1917 van zijn werken in het Waaggebouw in Nijmegen. De tentoonstelling van deze vriend van Joris Ivens veroorzaakte destijds veel weerstand. Enkele naakten mochten van de vereniging Ín Consten één‘ alleen in een apart kabinet en ieder afgedekt met een gordijn worden getoond. Henri (Han) Pieck is de tweelingbroer van Anton Pieck.
De twee broers Henri en Anton Pieck bleken al op jonge leeftijd over bijzonder tekentalent te beschikken. Na zijn studie aan de kunstacademie in Amsterdam raakte hij bevriend met de Nijmeegse kunstenaar Eugène Lücker en vervolgens met diens huisvrienden, de familie Ivens. In opdracht van Kees Ivens schilderde Pieck een drieluik met de moeder en twee zussen van Joris Ivens. Op de dichtgeslagen panelen staat Joris zelf geschilderd in de modern vormgegeven achtertuin met pergola van de Van Berchenstraat. Pieck kreeg ook opdracht om een logo en reclamecampagnes te ontwerpen voor de keten van fotozaken CAPI van Kees Ivens.
Henri Pieck besloot begin jaren ´20, met name door zijn ontmoeting met Piet Mondriaan, geen autonoom kunstenaar te blijven, hoewel hij meer talent had als zijn broer. Hij trok wereld in, ontwikkelde een sterk sociaal gevoel en werkte zowel voor communistische organisaties, als voor de Jaarbeurs en de NRC. Daarnaast illustreerde hij boeken, zoals Pietje Bell en ontwierp als architect talloze inrichtingen van beurzen. Tegelijkertijd ontpopte hij zich als geheim agent van de KGB. Dat de Nederlandse veiligheidsdiensten hem niet betrapt hebben is wonderlijk: Pieck ondertekende zijn veelvuldig gedrukte affiches met zijn gestileerde initialen H.P. in de vorm van een hamer en een sikkel en vernoemde zijn dochter naar Marx en Lenin.
Het contact met de familie Ivens bleef. Henri en Joris kwamen elkaar eind jaren twintig weer tegen in Amsterdam. Ze gingen in 1929 samen op reportage naar de armoedige veengebieden van Drente, waar Ivens met zijn filmcamera en Pieck met zijn tekenstift de ellende van de veenarbeiders vastlegden. Filmaffiches van bekende Russische filmmakers als Eisenstein en Poedovkin kregen dankzij Pieck een nederlandse versie.
Nog in 1936 tekende en kalligrafeerde Henri Pieck een traditioneel vormgegeven oorkonde waarmee Nijmegenaren Kees Ivens bedankten voor zijn inspanningen voor het realiseren van de Waalbrug.
In de oorlog werd hij vanwege zijn verzetsactiviteiten –versies van de illegale bladen De Waarheid en De Vonk werden in zijn huis gedrukt- in de zomer van 1941 gevangen gezet in het Oranjehotel in Scheveningen. Van daaruit kwam hij in 1942 in Buchenwald terecht, waar hij nazi’s moest tekenen. Ondertussen werkte hij voor de ondergrondse communistische organisatie in het concentratiekamp en wist het onnoemelijke leed van vele zieke gevangenen te verzachten. Na de bevrijding maakte hij twee bekend geworden series tekenening over de kamptijd (Buchenwald) en over wat hij bij terugkeer aantrof in Nederland (Verwoest Nederland).
Op zijn sterfbed zei hij tegen zijn vrouw dat hij nergens spijt van had en een mooi leven had geleid.
