Omschrijving:
De oprichter en directeur van de Cinémathèque Française, Henri Langlois, voerde een diepgekoesterde wens uit door een film over de in Rusland geboren kunstenaar Marc Chagall te maken. Chagall, woonachtig in Frankrijk, stelde voor zijn levensverhaal uitsluitend te verfilmen aan de hand van zijn schilderijen. Al in 1952 werden de eerste opnames gemaakt. Chagall's toenmalige vrouw, Virginia Haggard, herinnerde zich de opnames, waarbij schilderijen buiten in de tuin en binnen, op de biljarttafel, werden opgesteld. In 1954 vroeg Langlois aan Ivens om de supervisie op zich te nemen over de verwerking van het vele filmmateriaal. Hiervoor ontmoetten Ivens en Chagall elkaar een aantal malen, waarna in november 1958 Ivens in Parijs de montage deed. De jonge filmmakers Tinto Brass (Italië, later bekend geworden door zijn soft-porno films) en David Perlov (Israël) assisteerden Ivens daarbij. Vervolgens wilde Langlois weer nieuwe opnames maken in Rusland. In augustus 1960 had Ivens zich opgesloten in een kasteel in Maçon (boven Lyon) om te werken aan de eindmontage. Een aantal mensen kunnen zich herinneren de film gezien te hebben (Ewa Fiszer, Jan de Vaal), maar de huidige verblijfplaats is onbekend. Mogelijk is de film verdwenen tijdens één van de beruchte branden in de Cinémathèque Française of heeft Langlois de rolprent meegenomen naar de VS. De kans is aanwezig dat de film ooit nog eens opduikt, maar of de film ook echt interessant is, blijft in het ongewisse. Visueel zal het veel aan betekenis hebben ingeboet, omdat de schilderijen geheel in zwart-wit zijn verfilmd. De verrassing zou in de commentaartekst van Langlois kunnen zitten.